Spanje

We rollen om 7 uur de tent uit. Gisteravond ging het uit eten niet door, want het plaatselijke restaurant bleek ook op donderdagavond dicht te gaan, terwijl we daar 's middags de heerlijkste gerechten voorbij zagen komen toen we daar wat dronken en op verkenning uit waren voor in de avond. Dan maar door naar de supermarkt en we hebben heerlijk voor de tent gegeten. In de avond concert op de camping, Jan heeft echt alles uit de kast gehaald, wat ik liggend vanuit m'n tent kon volgen.
Uitgezwaaid door een Amsterdammer en een vleug van wat jammer dat dit de laatste camping dag is, fietsen we weg.
Op naar de beklimming om in Spanje te komen. Het begin gaat goed, prachtig door een beboste omgeving kruipen we omhoog. In Las Illas een kopje koffie en verder omhoog. En daarboven doen ze er echt alles aan om je niet in Spanje te laten komen, een mega steile helling, Jan heeft m'n fiets een stuk omhooggebracht. Daarna een onverharde, stenen bobbel weg. Vreselijk. Ik begon me een illegaal te voelen die door onherbergzaam gebied de grens over wil. We komen lopend een bos uit en daar is een rondje asfalt en een weg Spanje in. Er lopen een paar toeristen die het blijkbaar heel normaal vonden dat wij daar ineens stonden. Het voelt heel raar. Boven natuurlijk ook geen bord Spanje. De Catalanen hebben het misschien wel weggehaald. Maar....we zijn in Spanje!!!
Ola en buenes dias is nu de begroeting. Bij de afdaling komen we een restaurant tegen en die blijkt open te zijn. Dos café con letche, weten we nog van vorig jaar, 2 koffie met melk, en ja hoor, 3 euro samen. De prijzen zijn gelijk bijna de helft lager als in Frankrijk.
We dalen verder af en vragen ons af wat nou de verschillen zijn met de Franse kant? Veel minder wijnvelden. Rodere aarde, zelfde kleur huizen, oude dorpen met hele smalle straatjes. We lunchen langs de kant en kijken uit op een dorp, waar niets gebeurd. Het lijkt wel uitgestorven. In de middag, later, fietsen we een centrum in en er is daar een pleintje en een heleboel gelach en gepraat, mensen zijn gezellig met elkaar aan het eten . Wij drinken daar nog cola en genieten van de sfeer. Vandaar natuurlijk dat stille dorp, in de middag wordt er uitgebreid gegeten.
Na die pauze was het nog even doorbijten, we hebben de route de berg weer op genomen, in plaats van de makkelijker route door Figueres, maar ook langs een drukke autoweg. Ik hoop het museum van kunstenaar Dali nog wel te zien de komende weken in Figueres. Nu geen tijd voor en op de fiets minder geslaagd.
We logeren in Camallera, een klein dorpje met een pension, barretje en restaurant. Nou, meer hebben we ook niet nodig. Heerlijke witte handdoeken, eigen douche, alvast wennen weer voor morgen als we in onze eigen villa aankomen.
Morgen nog 70 km met nog wel iets geklim erbij. En dan hopen we onze vrienden te ontmoeten, zin in.